Tuba wagnerowska
W roku 2013
przypadają dwusetne rocznice urodzin dwóch wielkich kompozytorów: Giuseppe Verdiego i niemieckiego twórcy Ryszarda Wagnera (1813-1883). Ten
ostatni prawdopodobnie nie przepadał za muzyką swego sławnego rówieśnika. Wagner
nie lubił i nie cenił włoskich oper. Szczególnie irytowały go libretta, które
uważał za naiwne i ckliwe. Wagner zrewolucjonizował muzykę operową. Jego opery
to dramaty muzyczne, do których sam pisał libretta. Tematy do nich czerpał z
mitologii germańskiej i celtyckiej. W swoich operach wzbogacił brzmienie
orkiestry przez wprowadzenie rzadko stosowanych instrumentów. Jednym z nich była
skonstruowana przez Adolfa Saxa, na życzenie
kompozytora, tak zwana "tuba wagnerowska" Jest to instrument dęty blaszany,
pośredni między rogiem, a tubą. Brzmienie orkiestry wykonującej utwory Wagnera
bywa potężne i głośne. To też współcześni kompozytorowi odbiorcy jego sztuki,
pomimo uznania dla jej piękna, śmiali się z licznych karykatur obrazujących
hałaśliwość jego muzyki. Słynne opery Wagnera to między innymi Lohengrin, Tristan i Isolda, Latający Holender i tetralogia Pierścień Nibelunga, której części to: Złoto Renu, Walkiria, Zygfryd i
Zmierzch bogów.
Wagner nutą przebija bębenek ucha słuchacza.
Wagner rzeźbi w kamieniu postać swego dramatu.
Cwał Walkirii
Cwał Walkirii
Verdi i Wagner... każdy tak inny, każdy wymaga wsłuchania się. Kiedyś nie przepadałam za Wagnerem, ale później odkryłam w jego muzyce coś porywającego. Z Verdiego trochę mój mąż się podśmiewa, że to taka muzyka dla ówczesnych mas. Serdecznie pozdrawiam!
OdpowiedzUsuń