Monogramy

W XIX wieku, gdy moja babcia, Wanda Daukszanka, wychodziła za mąż za mojego dziadka, Leopolda Hausera, szykowano dla panny na wydaniu tak zwaną wyprawę. Składały się na nią pościel, obrusy, zastawa stołowa i różne inne przedmioty. Poszczególne sztuki pościeli i obrusy zaopatrywano w monogramy młodej mężatki. Przed ślubem mojej babci zamówiono w jakiejś fabryce porcelany serwis obiadowy na 24 osoby. Na poszczególnych elementach tego serwisu umieszczono monogram: W.H. (Wanda Hauserowa). Ten piękny( prawdopodobnie wiedeński) produkt przeszedł po ślubie moich rodziców na ich własność. Już wtedy był niekompletny. Biedny serwis!. Musiał przeżyć dwie wojny światowe, wytłukiwanie poszczególnych jego części przez niezręczne pomoce domowe babci i mojej mamy, wybujały temperament pięciorga dzieci moich rodziców i wiele przeprowadzek. Ostatecznie zostało z niego zaledwie kilka sztuk.

Niekiedy opatrywano poszczególne przedmioty we wspólny monogram. I tak moja babcia otrzymała we wianie srebrną zastawę stołową z takim właśnie podwójnym monogramem: W L H ( Wanda Leopold Hauserowie). Gdy zdarza mi się, że biorę do ręki prezentowany na zdjęciu widelec, z tym podwójnym monogramem, nie mogę oprzeć się smutnej refleksji. Przedmiot ten trzymali w ręku moja babcia, mój dziadek, moi rodzice, moi bracia. Wszyscy dawno już odeszli. A widelec pozostał.