Podniebni podróżnicy

Koniec września i początek października to okres pięknego zjawiska w przyrodzie. Mam na myśli tak zwane "babie lato". Można wtedy zaobserwować leżące na roślinach lub unoszące się w powietrzu strzępy białych, gęstych pajęczyn, przypominających bawełnę, z której dawnymi czasy kobiety siedząc przy kołowrotkach przędły nici. Stąd pewnie nazwa. Pajęczyny te tworzą młode pajączki z wielu rodzin. Przy pięknej, acz wietrznej pogodzie, pajączki przyczepione do pajęczynki porywane są przez wiatr i unoszone na duże odległości od miejsca ich urodzenia. Podróż odbywa się na wysokości około 2000m. Wędrują przeważnie samice. Po pewnym czasie pajączki w locie zwijają nici pajęcze w kulkę i opuszczają się na niej na ziemię, jak na spadochronie. Wtedy opuszczają swoją "lotnię" i rozpoczynają wędrówkę w poszukiwaniu schronienia na zimę. A pajęczynkami zajmuje się wiatr. Rozwleka je po krzakach, płotach, zawiesza na gałęziach drzew, dając to piękne zjawisko, jakim jest "babie lato".